Koninginnenkruid

Koninginnenkruid
Eupatorium cannabinum
Asterfamilie
---------------------------------------------------------------
Koninginnenkruid werd vroeger ook wel leverkruid genoemd. De plant heeft een opvallend rode stengel die dicht behaard is en niet vertakt. Boven aan deze stengel vertakt de plant zich wel en vormt tuilvormige bloemhoofdjes. Omdat de plant op sommige plaatsen massaal voorkomt vormen de rozerode bloemen een prachtig gekleurde deken.
Men treft de plant aan op sommige plaatsen langs de singels waar het vochtig is en de grond vruchtbaar, bijvoorbeeld doordat men bij het schonen van de singels het afval daar heeft neergegooid.

De plant werd gekweekt om zijn geneeskrachtige werking. De inwendige organen, met name de lever, vandaar leverkruid, werden erdoor versterkt. Hij bevordert ook de spijsvertering. De plant wordt zeer druk bezocht door een veelheid van insecten waaronder bijen en vlinders en vooral door zweefvliegen en is zo door zijn lange bloei in de nazomer een belangrijke voedselbron. Voor de honingbij is de plant een belangrijke leverancier van stuifmeel op het moment dat deze bijen dit het hardst nodig hebben. Dat is de periode dat de bijen geboren worden.

De geslachtsnaam ‘Eupatorium’ komt van een koning Eupator in het Verre Oosten, die leefde voor het begin van onze jaartelling.
De koning kweekte kruiden om zich te wapenen tegen vergiftiging. De soortaanduiding  ‘cannabinum’ heeft de plant gekregen omdat zijn bladeren wel iets weg hebben van de hennepplant (Cannabis sativa).
De Nederlandse naam ‘koninginnenkruid’ is een verbastering van het Duitse ‘Kunigundekraut’. Deze naam kreeg de plant al in 1200 na Chr. naar aanleiding van de heilig verklaarde Kunigunde. Zij was de vrouw van keizer Hendrik ll en stierf in 1033 na Chr. Later werd ze heilig verklaard.