Groene naaldaar

Groene naaldaar
Setaria viridis
Grassenfamilie
------------------------------------------------------------
De groene naaldaar is de meest voorkomende naaldaar in Breda. Dit gras is tamelijk makkelijk te herkennen omdat het laat verschijnt en een gesloten aar heeft met lange borstelharen. De geelrode naaldaar lijkt er qua vorm sprekend op, maar vertoont een onmiskenbare geelrode gloed in de aar.
De geelrode komt in Breda veel minder voor. De kransnaaldaar komen we nog minder tegen in Breda.

De groene naaldaar is een echte stadsplant want hij kan in stenige omgevingen goed groeien. Daarnaast is hij goed aangepast aan veelvuldige grondbewerking doordat hij binnen anderhalve maand na kieming, rijpe vruchten kan voortbrengen.
De plant is inheems in Eurazië, maar is een echte cultuurvolger geworden en komt nu wereldwijd voor.

De groene naaldaar is de wilde voorouder van de gedomesticeerde trosgierst (Setaria italica). Trosgierst wordt ook wel vogelgierst genoemd omdat het zaad als vogelvoer wordt gebruikt. Vroeger diende het echter ook als voedsel voor de mens. In Afrika wordt nu nog zelfs de groene naaldaar aangewend om er pap van te maken.

De geslachtsnaam ‘Setaria’ is afgeleid van ‘seta’ dat borstel betekent. Dat slaat op de borstelharen op de aar. De soortaanduiding ‘viridis’ betekent ‘groen’.
In de Nederlandse naam ‘groene naaldaar’ verwijst de term ‘naald’ op dezelfde stekelige haren.